Miyomlar uşaqlıq əzələsindən qaynaqlanan, xərçəngləşmə olması olduqca düşük olan və bu səbəblə də "yaxsı xasiyyətli" olaraq qəbul edilən bir kütlələrdir. Qadınlarda olduqca sıx olaraq görülürlər və bu səbəblə də hamiləlik vaxtı ərzində də six rast gəlinir.
100 ana namizədindən dördün də ultrasonla izlədiyimiz zaman dördündə də azı bir ədət miyom görünməkdədir.
Miyomlar daha çox ilk hamiləliyini yaşayan ana namizədlərində daha çox görülə bilir.
Ana namizədinin yaşı ilərlədikcə hamiləlikdə miyom görulmə ehtimalı daha da artar.
Miyomlar uşaqlıq iç təbəqəsiynə yaxın qonşuluq da ola bilər bütünü ilə uşaqlıq əzələsi içində yerləşmiş ola bilir, yada tamamı ilə uşaqlıq xarici səthində yerləşmişdə ola bilir.
Miyomların nadir hallarda hamilə qala bilməmə səbəbi ola biləcəkləri kimi, daha çox hamiləlik zamanında ortaya çıxması, baş verə biləcək problemlər bucağıdan önəmlidir və miyom olduğu bilinən bir ana namizədinin daha yaxın izlənilməsi lazımdır.
Diaqnoz hamiləlik olmadığı bir dövrdə edilən bir mütəmadi USM ilə də qeydə alınabilir.
Xüsusi ilə də arxa duvarda yerləşmələri miyomların hamiləliyin daha iləridəki dövrlərində diaqnozunun qoyulmasına problem yaradırlar.
Hamiləlikdə miyomların ortaya çıxardığı risklər, ön planda uşaqlıq içində olduğu bölgəyə, ikinci planda isə miyomun böyüklüyü və miqdarı ilə bağlıdır.
Xüsusi ilə submüköz və ya intramural yerləşimli olan və təkrarlayan düşüklərə, ərkən doğuma , dölün normal yerləşimi olan, baş aşağı xaricində anormal bir şəkildə yerləşməsinə, plasentanın ərkən ayrılmasına, uşaqlıq sıxılmalarına problem yaradaraq doğuş sonrası qanamaya səbəb ola bilir. Yuxarıda sayılan vəziyyətlərin çoxu qeysəriyyə ilə doğuş reallaşdığı zaman, miyomu olan ana namizədlərində qeyseriyye ilə doğuş riski çoxalmış olur.
Miyomalar östrojen hormonuna bağlı olaraq böyümə göstərdiyindən hamiləlikdə çoxalan östrojen ifrazının da təsiri çox böyükdür.
Xüsusi ilə ilk diaqnoz qoyulduğunda 6 sm və daha böyük olan miyomlar hamiləlikdə daha çox böyüməyə meyillilik göstərir.
Bəzən sürətlə böyümə nəticəsində miyomlar kifayət qədər qidalana bilmədikllərindən qan dövranı zəyifləyər və miyomda dejenerasyon (pozulma) adlanan hal ortaya çıxır.
Bu hal özünü qarında və xüsusi ilə də miyomun olduğu hissələrdə ağrı şəklində özünü biruzə verər. Bu ağrı bəzi hallarda apandisit, plasentanın daha ərkən ayrılması və ərkən doğuş riskini çoxaltmış olur.
Miyomların dejenerasyonu daha çox 20-22 -ci həftələr arasında görülür və doğuş prosesinin başlanmasına səbəb olur.
Hamiəlik dövründə ən sıx problem yaradan, miyomlar submükoz xüsusiyyət olduğundan bu cür miyomlar tapıldıqlarında ümümilliklə hamilə qalınmadan, öncə cərrahi yolla çıxarılmasına üstünlük verilir. Bunun üçün isə histeroskopi ya da açıq cərrahi yolu ilə həll edilir.
Miyoma çıxarılması üçün tətbiq edilən proseslər əməliyyat sonrası yapışıqlıq və ya buna bağlı olaraq,borularda tixanığlığa yol aça biləcəklərindən hamiləlik öncəsi dövrdə miyom prosesi edilməsi qərarı verilərkən, çox diqqətli olunmalıdır.
Daha öncəki bir hamiləlikdə miyomaya bağlı olaraq ortaya çıxdığı düşünülən bir halda, yeni bir hamiləlik öncəsində miyomanın çıxarılması daha uyğundur.